Cash flow jest jednym z trzech głównych elementów każdego sprawozdania finansowego – obok rachunku zysków i strat oraz bilansu. Może odnosić się on do działalności przedsiębiorstwa już funkcjonującego na rynku, jak i do takiego, które dopiero zostało ujęte na kartach biznesplanu.
Przedsiębiorcy nawiązujący kontakty z zagranicznymi kontrahentami często muszą zmierzyć się z rozliczaniem waluty obcej. Przepisy podatkowe nie wzbraniają takiego regulowania transakcji czy wystawiania faktur, jednak z drugiej strony księgowość firmy, czyli podatkowa księga przychodów i rozchodów, powinna być w całości prowadzona w walucie polskiej. To natomiast wiąże się z koniecznością przeliczania kwot należności i zobowiązań na PLN, w wyniku czego mogą pojawić się różnice kursowe. Czym są jak je księgować? Różnice kursowe – omówione zagadnienia: 1. Skąd się biorą różnice kursowe? 2. Transakcyjne różnice kursowe 3. Różnice kursowe od środków własnych 4. Metody FIFO i LIFO 5. Różnice kursowe w podatkowej księdze przychodów i rozchodów Skąd się biorą różnice kursowe? Dokonując rozliczeń w walutach obcych, przedsiębiorca powinien zasadniczo stosować jeden z dwóch kursów walut – kurs faktycznie zastosowany albo kurs średni z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego zdarzenie, ustalany przez Narodowy Bank Polski. Pierwszy kurs stosuje się w sytuacji, kiedy można rzeczywiście go ustalić – jest to kurs banku, kantoru, etc. Jeżeli taki kurs nie występuje – np. wtedy, gdy przeliczamy kwotę z faktury – lub nie jesteśmy w stanie go ustalić, należy posiłkować się kursem średnim NBP. W praktyce gospodarczej standardem jest, że poszczególne etapy danej transakcji odbywają się w różnych dniach. Z tego natomiast wynika konieczność zastosowania dla jednej operacji dwóch lub więcej kursów walut. W związku z faktem, że kursy te zmieniają się właściwie każdego dnia, kwoty wyliczane na ich podstawie w poszczególnych datach będą się różnić. Te różnice między kwotami to właśnie różnice kursowe. Ich poprawne wyliczenie jest istotne, ponieważ różnice kursowe będą miały wpływ na podatek dochodowy. Biuro Rachunkowe – dedykowana księgowa Transakcyjne różnice kursowe Różnice kursowe transakcyjne, jak sama nazwa wskazuje, dotyczą transakcji przeprowadzanych z innymi kontrahentami. Pojawiają się w momencie, kiedy wartość poniesionego kosztu albo uzyskanego przychodu przeliczona według odpowiedniego kursu na walutę polską różni się od wartości tego kosztu lub przychodu z dnia jego zapłaty albo otrzymania, także po właściwie przeliczonym kursie. W praktyce najczęściej jest to różnica pomiędzy przeliczoną na złotówki kwotą z faktury a rzeczywiście zapłaconą lub otrzymaną sumą. Sytuację taką można zobrazować wzorem: R = Z – W gdzie R stanowić będzie różnicę kursową, Z – zapłatę, natomiast W – wartość towaru albo usługi, których transakcja dotyczy. Wyliczone w ten sposób różnice dzielimy dodatkowo na dodatnie, traktowane jako firmowy przychód, lub ujemne, stanowiące koszt. Aby ustalić, z jaką różnicą kursową mamy do czynienia w konkretnym przypadku należy jeszcze zwrócić uwagę na to, co jest jej źródłem – transakcja sprzedaży czy też zakupu. Księgowość Internetowa – 30 dni za darmo Dodatnie różnice kursowe w przypadku sprzedaży wystąpią wtedy, kiedy wartość przychodu wynikająca np. z faktury będzie niższa, niż rzeczywiście otrzymana od kontrahenta kwota (czyli kiedy WZ). Przykład 2 Przedsiębiorca zakupił towar i otrzymał fakturę w wysokości 100 euro. Zgodnie ze średnim kursem NBP z dnia poprzedzającego wystawienie faktury (3,0) wartość kosztu wyniosła 300 zł. W momencie zapłaty za towar kurs spadł i jego wysokość przy przeliczaniu dokonanej zapłaty wyniosła 2,5, w związku z czym kwota zapłacona wyniosła 250 zł. Różnica w wysokości 50 zł będzie stanowiła w firmie dodatnią różnicę kursową. Program do faktur – Darmowe konto Przechodząc do ujemnych różnic kursowych można w zasadzie stwierdzić, że powstają one w sposób odwrotny do swoich dodatnich odpowiedników. Zatem w przypadku sprzedaży różnica ujemna powstanie wtedy, kiedy wartość przychodu będzie wyższa niż rzeczywiście otrzymana zapłata (W>Z). Przy wydatkach z ujemną różnicą kursową spotkamy się wtedy, kiedy wartość kosztu będzie niższa niż rzeczywiście przekazana należność (W zapłata (W>Z) Transakcja zakupu Wartość kosztu > zapłata (W>Z) Wartość kosztu W*KW2), to wystąpi różnica ujemna, księgowana jako koszt uzyskania przychodu. W przeciwnym wypadku, kiedy wartość wpływu będzie niższa niż kwota wypływu (W*KW1 W rezultacie różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, ustawa o rachunkowości nakazuje zaliczać odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych (art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości), przy czym różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i Rachunek zysków i strat w wersji porównawczej różni się od wersji kalkulacyjnej metodą wyznaczenia wyniku netto na sprzedaży. W wariancie kalkulacyjnym obserwowaliśmy jak powstaje wynik poprzez uwzględnianie kolejnych grup kosztów i przychodów, które podzielone były na miejsce ich powstawania (produkcja, sprzedaż, zarząd). W wariancie porównawczym natomiast, mamy do czynienia z podziałem kosztów ze względu na ich rodzaj. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi W tej pozycji wyróżnia się cztery podstawowe grupy przychodów. W przeciwieństwie do wariantu kalkulacyjnego, występują tu też pozycje nie będące przychodem w bezpośrednim znaczeniu tego słowa. Wynikają one z faktu, że w wariancie porównawczym, przedstawione są koszty rodzajowe, które są kosztami danego okresu, a nie kosztami dotyczącymi sprzedaży dokonanej w danym roku. Aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności przychodów do kosztów trzeba więc wprowadzić do sprawozdania korekty, które „uwspółmiernią” przychody bądź koszty. Dokładniejsze omówienie tego problemu znajduje się przy konkretnych pozycjach sprawozdania. Przychody netto ze sprzedaży produktów Przychody netto ze sprzedaży produktów są najbardziej bezpośrednią pozycją w tej części sprawozdania. Są to po prostu przychody ze sprzedaży wytworzonych przez spółkę produktów, czyli z jej podstawowej działalności. Zalicza się tu wszystkie przychody ze sprzedaży do wszystkich kontrahentów w danym okresie. Zmiana stanu produktów Zmiana stanu produktów jest pozycją rozliczeniową i wynika z zasady rachunkowości mówiącej o współmierności kosztów do przychodów. Tu wyjaśnimy jej pochodzenie jedynie w skrócie, a metodami jej wyliczania zajmiemy się w dalszych częściach naszego kursu. Aby zobrazować skąd pochodzi zmiana stanu produktów, należy najpierw zauważyć, że wykazane poniżej przychodów koszty rodzajowe obejmują wszystkie koszty poniesione przez przedsiębiorstwo w danym okresie. Koszty te zostały poniesione, aby wytworzyć produkcję, która następnie została lub zostanie sprzedana. Z reguły jednak nie cała produkcja wyprodukowana w danym roku jest w tym samym roku sprzedana. Zdarza się tak, że przedsiębiorstwo sprzeda mniej niż w danym roku wyprodukuje (zwiększy w ten sposób zapasy), lub też więcej, ponieważ sprzeda zapasy zgromadzone w roku poprzednim. W każdej z tych sytuacji, należy dokonać korekty przychodów ze sprzedaży, aby pozostać w zgodzie z zasadą współmierności kosztów do przychodów. Inaczej bowiem, na przykład gdyby przedsiębiorstwo sprzedało mniej niż wyprodukowało, jego wynik finansowy byłby niewspółmiernie niski do rzeczywistej sytuacji, gdyż zaliczone do niego byłyby też koszty produkcji, która zostanie sprzedana dopiero w przyszłych okresach i dopiero wtedy wygeneruje przychód. W skrócie, zmianę stanu produktów wylicza się jako różnicę pomiędzy całkowitym kosztem poniesionym w danym okresie, a kosztem wytworzenia produktów, które zostały w danym okresie sprzedane. Jeżeli więc spółka sprzeda mniej niż wyprodukuje (poniesie koszty większe niż tylko te, które dotyczą produktów sprzedanych), zmiana stanu produktów będzie dodatnia i w pewnym sensie zniweluje wpływ na ostateczny wynik finansowy faktu, iż w kosztach wg. rodzaju ujęte są wszystkie koszty za dany rok. Odwrotna sytuacja będzie miała miejsce, gdy spółka sprzeda więcej produkcji niż wyprodukuje w danym roku (sprzeda zapasy z poprzedniego roku). W tej sytuacji, zauważamy, że koszty na wyprodukowanie danych dóbr zostały poniesione w poprzednim okresie i nie wystąpią one w kosztach rodzajowych obecnego okresu. Zmiana stanu produktów będzie w tym wypadku ujemna (koszty poniesione będą niższe od kosztów dotyczących wyrobów sprzedanych). Ujemna wartość zmiany stanu produktów zapobiegnie nienaturalnemu podniesieniu zysku w danym roku, które inaczej miałoby miejsce (rejestrowalibyśmy przychody w tym roku, podczas gdy koszty dotyczące sprzedaży nie byłyby ujmowane, gdyż zostały już zarejestrowane w roku poprzednim). Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby wynika z występujących w przedsiębiorstwie tak zwanych obrotów wewnętrznych. Koszty związane z obrotami wewnętrznymi nie powodują żadnych rynkowych przychodów w stricte tego słowa znaczeniu. W pewnym sensie generują jednak „przychód” dla firmy, ponieważ w innym przypadku musiałaby ona zakupić dane produkty na rynku. Jej „przychodem” jest więc posiadanie wytworzonych produktów, które może wykorzystać w swojej działalności. Kosztem jest natomiast koszt ich wytworzenia. Koszty te ujęte są już w kosztach działalności operacyjnej, jedyną korektą jest więc dodatkowe ujęcie „przychodów” związanych z poniesionymi kosztami, czyli wartości produkcji wytworzonej na własne potrzeby. Obroty wewnętrzne obejmują w przedsiębiorstwie takie zdarzenia jak: przekazanie wyrobów gotowych własnej produkcji do własnych sklepów, dokonanie świadczeń na rzecz własnych inwestycji, odpisywanie na pozostałe koszty operacyjne rozliczeń międzyokresowych, występowanie niedoborów wyprodukowanych wyrobów, ponoszenie kosztów likwidacji środków trwałych, ponoszenie kosztów usuwania szkód losowych. Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów są znów wartością bezpośrednio pokazującą ile przychodów wygenerowało przedsiębiorstwo ze sprzedaży towarów oraz materiałów, czyli dóbr, których nie wyprodukowało, ale które zakupiło a następnie odsprzedało. Różnice kursowe w świetle prawa podatkowego i bilansowego - czytaj w LEX >> Różnice te można rozpatrywać w kategorii straty lub zysku, ale zgodnie z ustawą o CIT (art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2) nie mogą one zostać zaliczone do podatkowej kategorii przychodów, bądź kosztów. Innymi słowy, różnica Różnice kursowe są różnicami między ustaloną według jednego kursu a ustaloną według następnego kursu wartością złotową aktywów i pasywów wyrażoną w walucie obcej. Wydaje się być istotne i celowe naświetlenie zasad ewidencji księgowej różnic kursowych w świetle prawa bilansowego. Egzemplifikacją powyższego jest ewidencja zapisów księgowych ujmujących: dodatnie różnice kursowe Wn konto zespołu 1,2 Ma konto zespołu 750 „Przychody finansowe” ujemne różnice kursowe Wn konto 751 „Koszty finansowe” Ma konto zespołu 1,2 W przypadku nieuregulowanych zobowiązań (na dzień bilansowy) związanych z zakupem środków trwałych, kredytów, pożyczek zaciągniętych w celu sfinansowania w/w zakupu przy założeniu, że nie zostały one oddane do użytkowania należy uwzględnić art. 28 ust. 8 ustawy o rachunkowości. Ponieważ cena nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych w budowie, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych obejmuje ogół ich kosztów poniesionych przez jednostkę za okres budowy, montażu, przystosowania, ulepszenia (w tym koszt obsługi zobowiązań zaciągniętych w celu ich sfinansowania i związanie z nimi różnice kursowe, to ewidencja tych pozycji prezentuje się w następujący sposób: ujemne różnice kursowe Wn konto 080 „Środki trwałe w budowie” Wn konto 020 „Wartości niematerialne i prawne” Ma konto 240 „Pozostałe rozrachunki” dodatnie różnice kursowe Wn konto 240 „Pozostałe rozrachunki” Wn konto 134 „ Kredyty bankowe” Ma konto 080 „Środki trwałe w budowie” Ma konto 020 „Wartości niematerialne i prawne” W sytuacji gdy następuje już przyjęcie do użytkowania, to różnice kursowe odnośnie nieuregulowanych zobowiązań z tytułu zakupu wyżej wymienionych składników majątkowych pwinny być zaliczone do przychodów finansowych bądź kosztów finansowych, a nie korygować cenę nabycia czy koszt wytworzenia. Zobacz również: Szczególne zasady rachunkowości w zakresie sporządzania sprawozdań finansowych Różnice kursowe z wyceny bilansowej w oparciu o metodę rachunkową Przykład I Na koniec roku obrotowego w księgach rachunkowych danego podmiotu znajdowały się salda: 1). Konto „Rozrachunki z odbiorcami’ -50 000,00 EURO po kursie 3,9600 – daje saldo Wn w kwocie 198 000,00 PLN 2). Konto „ Rozrachunki z dostawcami - 60 000,00 EURO po kursie 3,9400- daje saldo Ma w kwocie 236 400,00 PLN II Kurs średni ogłoszony na dzień bilansowy przez NBP wynosi 3,9700 Przy przyjętych założeniach różnice kursowe wynoszą: a) 50 000,00*3,9700=198500,00 -198000=500,00PLN Wycena bilansowa jest większa od wyceny bieżącej. Przy należnościach powstałe różnice kursowe identyfikuje się jako dodatnie. b) 60 000*3,9700=238200 -236400 = -1800,00 PLN Ponieważ wycena bilansowa przewyższa wycenę bieżącą - przy zobowiązaniach powstające różnice są ujemne. Wnioski: dodatnie różnice kursowe odnoszone są na przychody finansowe ujemne różnice kursowe odnoszone są na koszty finansowe. Prezentacja zapisów księgowych w księgach rachunkowych na koniec roku obrotowego Polecamy serwis: Sprawozdawczość Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE 3. 400 euro zostanie zaewidencjonowane według wartości wynikającej z przeliczenia. 400 euro x 3,95 zł/euro = 1.580 zł. W związku z tym, że te same wartości pieniężne wyrażone w euro, które wpłynęły na rachunek zostały rozchodowane, a zastosowano różne kursy walut do wyceny ich wpływu i rozchodu na koncie „Walutowy rachunek
Organizacja, która prowadzi działalność gospodarczą i osiąga dochody, musi liczyć się z koniecznością zapłacenia podatku dochodowego. Jednak w praktyce często pojawiają się różnice między wartością księgową i podatkową poszczególnych pozycji aktywów i pasywów. Należy wtedy ustalić aktywa lub utworzyć rezerwy na odroczony podatek dochodowy. Sprawdź, w jakich sytuacjach wystąpi konieczność dokonania takich operacji, jak je zaksięgować i ująć w sprawozdaniu tworzenia rezerwy i aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego reguluje art. 37 ustawy o rachunkowości. Z kolei zasady ujmowania, wyceny i prezentacji aktywów i rezerw a także zasady ujmowania informacji ich dotyczących w sprawozdaniu organizacji zawiera „Krajowy Standard Rachunkowości nr 2 Podatek dochodowy”. Podatek odroczony – zgodnie z KSR nr 2 – powstaje w wyniku pojawienia się przejściowych różnic pomiędzy wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów a jego wartością podatkową. Utworzenie aktywów lub rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego jest konieczne przede wszystkim z uwagi na różnice, jakie występują w uregulowaniach ustawy o rachunkowości i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak jednolitych rozwiązań w tych ustawach powoduje bowiem obowiązek prowadzenia przez organizacje osobnej ewidencji dla celów rachunkowych i podatkowych. Konsekwencją tego jest często występowanie różnic między wartością księgową i podatkową poszczególnych pozycji aktywów i pasywów. Wyróżniamy różnice trwałe i przejściowe, które mogą mieć character różnic dodatnich i ujemnych. Różnice między bilansową i podatkową wartością aktywów i pasywów Różnice trwałe (stałe) powodują, że wyniki rachunkowy i podatkowy różnią się i nie ulegną zmianie także w przyszłości. Nie wpływają one na utworzenie rezerwy lub aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Różnice o charakterze trwałym są spowodowane często występowaniem: przychodów, które nie są przychodami dla celów podatkowych i odwrotnie, oraz kosztów, które nie są kosztami uzyskania przychodów w myśl ustawy podatkowej. Różnice przejściowe powodują, że wyniki rachunkowy i podatkowy różnią się czasowo. Najczęściej wynikają one z odmiennego momentu uznawania przychodów za osiągnięte lub kosztów za poniesione według ustawy o rachunkowości i ustawy podatkowej. Wartość podatkowa aktywów jest to kwota wpływająca na pomniejszenie podstawy obliczenia podatku dochodowego w przypadku uzyskania z nich, w sposób pośredni lub bezpośredni, korzyści ekonomicznych. Jeżeli uzyskanie korzyści ekonomicznych z tytułu określonych aktywów nie powoduje pomniejszenia podstawy obliczenia podatku dochodowego, to wartość podatkowa aktywów jest ich wartością księgową. Wartością podatkową pasywów jest ich wartość księgowa pomniejszona o kwoty, które w przyszłości pomniejszą podstawę podatku dochodowego. Zarówno różnice trwałe jak i przejściowe między bilanoswymi i podatkowymi wartościami aktywów i pasywów mogą mieć charakter dodatni lub ujemny. Jeśli wynik finansowy brutto jest wyższy niż podstawa opodatkowania, różnica ma charakter dodatni. Jeśli niższy – ujemny. Rodzaje różnic między bilansowymi wartościami aktywów i pasywów a ich wartością podatkową Różnice dotanie powstają w przypadku: Różnice ujemne tworzą się w przypadku: aktywów, gdy ich wartość księgowa jest większa od podatkowej aktywów, gdy ich wartość księgowa jest mniejsza od podatkowej pasywów, gdy ich wartość księgowa jest mniejsza od podatkowej pasywów, gdy ich wartość księgowa jest większa od podatkowej Dodatnie różnice przejściowe totakie, które spowodują powstanie kwot zwiększających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach. Pojawią się one wówczas, gdy: wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest niższa niż jego wartość podatkowa. PRZYKŁAD Dodatnia różnica przejściowa Spółka ALFA na dzień bilansowy posiada należność w walucie obcej w kwocie: EUR, wycenioną w księgach według kursu: 4,1212 zł/EUR (kurs przykładowy). Na dzień bilansowy kurs średni NBP wynosi: 4,3150 zł/EUR. Na ten dzień w aktywach będzie figurowała należność w kwocie: EUR × 4,3150 zł/EUR = zł. W celu ustalenia odroczonego podatku dochodowego porównujemy wartość bilansową należności z jej wartością podatkową: wartość bilansowa: 431,500zł, wartość podatkowa: zł, wartość bilansowa aktywów jest większa od ich wartości podatkowej. Powstała zatem dodatnia różnicaprzejściowa w kwocie zwiększająca podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym. Różnice ujemne powodują powstanie w przyszłych okresach kwot pomniejszających podstawę opodatkowania. Sytuacja taka wystąpi, kiedy wartość bilansowa składnika aktywów jest niższa od podatkowej lub wartość bilansowa składnika zobowiązań jest wyższa od podatkowej. Mogą też powstawać w związku z pozycjami wcześniej nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania. PRZYKŁAD Ujemna różnica przejściowa Spółka BETA posiada w magazynie materiały do produkcji ciastek o wartości zł. Niestety, część produktów na kwotę zł utraci przydatność do wykorzystania w związku z upływającym terminem ważności. Spółka musi zatem dokonać odpisu aktualizującego w kwocie zł bowiem: wartość bilansowa materiałów: zł, wartość podatkowa: zł, powstała ujemna różnica przejściowa: – zł. Aktywa z tytułu podatku odroczonego: zł × 19% = zł. Kiedy trzeba utworzyć rezerwę na podatek dochodowy Rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego, według art. 37 ust. 4 i 5 uro tworzy się w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych, czyli takich, które spowodują w przyszłości zwiększenie podstawy opodatkowania. PRZYKŁAD Powody tworzenia rezerw Przyczyną tworzenia rezerwy mogą być np. takie sytuacje takie jak: przyjmowanie stawki amortyzacji podatkowej w wysokości wyższej niż w bilansowej – dzieje się tak w przypadku, gdy amortyzacja podatkowa jest obliczana metodą degresywną, a bilansowa metodą liniową lub też wówczas, gdy zaliczanie zakupu środka trwałego podatkowo następuje jednorazowo w koszty, natomiast bilansowo poprzez amortyzowanie tej wartości, powstanie przy wycenie bilansowej należności dodatnich różnic kursowych, powstanie przy wycenie zobowiązań dodatnich różnic kursowych, które spowodują obniżenie wartości zobowiązań, nieujęcie w księgach niektórych pozycji jako aktywów lub zobowiązań. Konieczność ustalania aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się w związku z ujemnymi różnicami przejściowymi, czyli takimi, które spowodują w przyszłości zmniejszenie podstawyopodatkowania podatkiem dochodowym oraz stratę podatkową możliwą do odliczenia. A zatem aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego to kwota, która według przewidywań: zmniejszy w przyszłości zobowiązanie z tytułu podatku dochodowego lub będzie podlegać zwrotowi, w związku z występowaniem ujemnych różnic przejściowych lub w związku ze stratą podatkową, możliwą do odliczenia od dochodu w przyszłości. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego bezwzględnie należy ustalić, gdy: stawki amortyzacji podatkowej są niższe niż w bilansowej, ujemne różnice kursowe na dzień bilansowy spowodują wzrost zobowiązań, jednostka tworzy rezerwy na odprawy emerytalne, rentowe, urlopy wypoczynkowe, nagrody jubileuszowe itp. Oczywiście zgodnie z uor zarówno wysokość aktywów, jak i rezerw ustala się przy uwzględnieniu stawek podatku dochodowego obowiązujących w roku powstania obowiązku podatkowego. Ustawa o rachunkowości nie określa, jak często należy kalkulować odroczony podatek dochodowy, dlatego można ustalić go raz na koniec roku obrotowego i wtedy nie zachodzi potrzeba ich bieżącego księgowania w ciągu roku obrotowego. Kto nie musi ustalać odroczonego podatku dochodowego Zgodnie z ustawą o rachunkowości aktywa i rezerwy z tytułu podatku odroczonego wykazują zasadniczo wszystkie podmioty prowadzące księgi rachunkowe. Zawsze jednak określenie, czy powstał obowiązek utworzenia aktywa bądź rezerwy jest uzależnione od tego, czy występują dodatnie lub ujemne różnice przejściowe. Podatek odroczony może nie wystąpić: w niektórych organizacjach będących podatnikami podatku dochodowego, jeśli mają prawo do skorzystania z uproszczenia w tej kwestii oraz w tych jednostkach, które nie są podatnikami podatku dochodowego od działalności gospodarczej. Wskutek nowelizacji uor dokonaną ustawą z 23 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o rachunkowości oraz niektórych innych ustaw, rozszerzono bowiem możliwość odstąpienia od ustalania aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego. Uproszczenie to stosuje się do sprawozdań finansowych sporządzanych za 2015 rok. Dotyczy ono organizacji, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z trzech następujących wielkości: 1) zł – w przypadku sumy aktywów bilansu na koniec roku obrotowego, 2) zł – w przypadku przychodów netto ze sprzedaży towarów i produktów za rok obrotowy, 3) 50 osób – w przypadku średniorocznego zatrudnienia w przeliczeniu na pełne etaty. Podejmując decyzję o ewentualnej rezygnacji z ustalania odroczonego podatku dochodowego, należy wziąć pod uwagę wpływ tego podatku na realność wyniku finansowego. Skorzystanie z takiego uproszczenia wymaga zapisania w dokumentacji opisującej przyjęte przez organizację zasady (politykę) rachunkowości. Skutki zmiany przyjętych zasad (polityki) rachunkowości powinny być odniesione na kapitał własny jako zysk lub strata z lat ubiegłych. PRZYKŁAD Zapis rezerwy na podatek w księgach rachunkowych W odniesieniu do rezerw na odroczony podatek dochodowy zapis w księgach rachunkowych będzie następujący: Wn konto 83-0 “Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego", Ma konto 82 “Rozliczenie wyniku finansowego” – w analityce: Zysk/strata z lat ubiegłych. Natomiast w przypadku aktywów na odroczony podatek dochodowy dokonuje się zapisu: Wn konto 82 “Rozliczenie wyniku finansowego” – w analityce: Zysk/strata z lat ubiegłych, Ma konto 65-0 “Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego". Jeśli natomiast organizacja uzna, że jest taka potrzeba, to może, pomimo braku obowiązku, wykazywać odroczony podatek dochodowy. A zatem każdorazowo – przy ustalaniu aktywów lub rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego – należy uwzględnić swoje zamierzenia co do sposobu wykorzystania aktywów lub rozliczenia zobowiązań. PRZYKŁAD Odpis aktualizujący a koszty uzyskania przychodu W księgach rachunkowych organizacji GAMA należności od kontrahenta wynoszą zł. Kontrahent nie reguluje płatności i związku z tym naliczono zł odsetek. Zgodnie z zasadą ostrożności na całą kwotę należności ( zł) należy dokonać odpisu aktualizującego. Organizacja chce skierować sprawę na drogę postępowania sądowego a więc odpis ten w przyszłości stanie się kosztem uzyskania przychodu. wartość bilansowa należności: 0 zł, wartość podatkowa: zł (nie uwzględnia się odsetek, bo jako niezapłacone nie są przychodem), różnica przejściowa: – zł (ujemna). Aktywa z tytułu podatku odroczonego: × 19% = zł. Jeżeli jednak organizacja nie będzie dochodziła swoich należności w sądzie, to odpis aktualizujący należności nigdy nie stanie się jej kosztem uzyskania przychodu. Nie powstanie więc różnica przejściowa a więc organizacja nie powinna ustalać odroczonego podatku dochodowego. Ujęcie odroczonego podatku dochodowego w księgach rachunkowych Podatek dochodowy bieżący, zgodny z rocznym zeznaniem podatkowym księguje się na kontach: Wn konto 87 „Podatek dochodowy i inne obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego”, Ma konto 22 „Rozrachunki publicznoprawne”. Rezerwę z tytułu odroczonego podatku księguje się zapisem: Wn konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”, Ma konto 83-0 „Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego”. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego ujmuje się zapisem: Wn konto 65-0 „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego”, Ma konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”. W ewidencji księgowanie aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego można również przeprowadzić poprzez: zaksięgowanie na koniec okresu sprawozdawczego (np. 31 grudnia 2016 r.) tylko zmiany pomiędzy stanem na koniec i początek okresu sprawozdawczego, tj. sald aktywów i rezerw z tytułu odroczonego podatku dochodowego czy też wyksięgowanie dotychczasowych rezerw i aktywów a następnie zaksięgowanie nowo ustalonych na dzień bilansowy. Wybór jednego z rozwiązań ewidencyjnych należy do jednostki. Operacja wyksięgowania dotychczasowych rezerw i aktywów z tytułu odroczonego podatku na początek lub koniec okresu sprawozdawczego może przedstawiać się następująco : 1. PK – wyksięgowanie pod datą 1 stycznia 2016 r. a) rezerwy na odroczony podatek dochodowy: Wn konto 83-0 „Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego” Ma konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”, b) aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego: Wn konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”, Ma konto 65-0 „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego", 2. PK – ujęcie pod datą 31 grudnia 2016 r.: a) rezerwy na odroczony podatek dochodowy: Wn konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”, Ma konto 83-0 „Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego”. b) aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego: Wn konto 65-0 „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego”, Ma konto 87-0 „Podatek dochodowy od osób prawnych”. Odroczony podatek dochodowy w bilansie i rachunku zysków i strat Rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wykazuje się zarówno w bilansie, jak i rachunku zysków i strat. Przy czym w rachunku zysków i strat należy ujawnić kwotę odroczonego podatku dochodowego jako różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego. Odroczony podatek dochodowy w rachunku zysków i stratwykazuje się w pozycji “Podatek dochodowy” – odpowiednio: w pozycji Mw przypadku kalkulacyjnego rachunku zysków i strat sporządzanego według załącznika 1, w pozycji J w przypadku porównawczego rachunku zysków i strat. Rachunek zysków i strat w wariancie kalkulacyjnym sporządza się wówczas, gdy ewidencja księgowa kosztów działalności operacyjnej w organizacji jest dokonywana tylko w układzie funkcjonalnym (czyli na kontach zespołu 5) lub jednocześnie rodzajowym i funkcjonalnym (na kontach zespołu 4 i 5). Natomiast porównawczy rachunku zysków i strat sporządza się, gdy organizacja ewidencjonuje koszty działalności operacyjnej wyłącznie w układzie rodzajowym (na kontach zespołu 4) lub jednocześnie rodzajowym i funkcjonalnym (na kontach zespołu 4 i 5). Wpływający na wynik finansowy i wykazywany w rachunku zysków i strat podatek dochodowy za dany okres sprawozdawczy obejmuje część bieżącą (podatek bieżący do zapłaty) i część odroczoną (podatek odroczony). Oznacza to, że odroczony podatek dochodowy zmniejsza lub zwiększa podatek bieżący. PRZYKŁAD Podatek odroczony w rachunku zysków i strat Na dzień bilansowy organizacja ALFA ustaliła aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego w kwocie: zł i rezerwę wysokości: zł. Na początek tego roku aktywa wynosiły: zł, zaś rezerwa: zł. Wykazywana w rachunku zysków i strat część odroczona podatku dochodowego wyniesie zatem: 1) rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego: – = zł – zł = zł, 2) aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego: – = zł – zł = zł, 3) odroczony podatek dochodowy: zł – zł = zł. A zatem kwota podatku odroczonego, która wpływa na zwiększenie części bieżącej podatku dochodowego wynosi: zł. W bilansierezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego są wykazywane – na podstawie art. 37 ust. 7 uor – oddzielnie według wzoru: Saldo konta W bilansie sporządzonym według załącznika 1 W bilansie sporządzonym według załącznika 4 W bilansie sporządzonym według załącznika 5 Saldo Wn konta 65-0 „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego” „Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego” A. „Aktywa trwałe, w tym środki trwałe” „Długoterminowe rozliczenia międzyokresowe” Saldo Ma konta 83-0 „Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego” Pasywa „Rezerwa z tytułu odroczonego podatku dochodowego” Pasywa w pozycji B. I „Zobowiązania i rezerwy na zobowiązania” Pasywa „Rezerwy na zobowiązania” Można kompensować rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego pod warunkiem, że organizacja ma tytuł uprawniający ją do ich jednoczesnego uwzględnienia przy obliczaniu kwoty zobowiązania podatkowego. Zastosowanie zasad rachunkowości będzie niezbędne Zarówno rezerwy jak i aktywa ustala się zawsze przy zachowaniu nadrzędnych zasad rachunkowości, tj.: memoriału – czyli w księgach rachunkowych i wyniku finansowym organizacji ujmuje się wszystkie osiągnięte, przypadające na jej rzecz przychody i obciążające ją koszty związane z tymi przychodami dotyczące danego roku obrotowego, niezależnie od terminu ich zapłaty, współmierności – czyli wyceny na dzień bilansowy aktywów lub przychodów dokonuje się według możliwie najniższych wartości, a równocześnie wyceny zobowiązań i kosztów na bazie możliwie najwyższej wartości, ostrożnej wyceny – poszczególne składniki aktywów i pasywów wycenia się, stosując rzeczywiście poniesione na ich nabycie ceny – z uwzględnieniem realnej ich wartości możliwej do uzyskania na dzień dzień bilansowy. Stosowanie przez organizację nadrzędnych zasad rachunkowości może powodować, że księgowe przychody i koszty będą różniły się od przychodów i kosztów podatkowych. Organizacja powinna również rozważyć, czy w przypadku np. straty z działalności wykazywanie aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego będzie uzasadnione. Zapamiętaj Podatek odroczony powstaje w wyniku pojawienia się różnic pomiędzy wartością bilansową danego składnika aktywów lub pasywów a jego wartością podatkową. Dodatnie różnice przejściowe między wartościami aktywów i pasywów a ich wartością podatkową totakie, które spowodują powstanie kwot zwiększających podstawę opodatkowania w przyszłych okresach. Pojawią się one wówczas, gdy wartość bilansowa składnika aktywów jest wyższa niż jego wartość podatkowa albo wartość bilansowa składnika zobowiązań jest niższa niż jego wartość podatkowa. Różnice ujemne powodują powstanie w przyszłych okresach kwot pomniejszających podstawę opodatkowania. Sytuacja taka wystąpi, kiedy wartość bilansowa składnika aktywów jest niższa od podatkowej lub wartość bilansowa składnika zobowiązań jest wyższa od podatkowej. Mogą też powstawać w związku z pozycjami wcześniej nieujętymi w księgach jako aktywa lub zobowiązania. Rezerwę z tytułu odroczonego podatku dochodowego tworzy się w związku z występowaniem dodatnich różnic przejściowych, czyli takich, które spowodują w przyszłości zwiększenie podstawy opodatkowania. Aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego ustala się z uwagi na ujemne różnice przejściowe, czyli takie, które spowodują w przyszłości zmniejszenie podstawyopodatkowania podatkiem dochodowym oraz stratę podatkową możliwą do odliczenia. Zarówno wysokość aktywów, jak i rezerw ustala się przy uwzględnieniu stawek podatku dochodowego obowiązujących w roku powstania obowiązku podatkowego. Rezerwy i aktywa z tytułu odroczonego podatku dochodowego wykazuje się w bilansie i rachunku zysków i strat. Przy czym w rachunku zysków i strat należy ujawnić kwotę odroczonego podatku dochodowego jako różnicę pomiędzy stanem rezerw i aktywów z tytułu podatku odroczonego na koniec i początek okresu sprawozdawczego. art. 37 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: z 2013 r. nr 47, poz. 330 ze zm.), Krajowy Standard Rachunkowości nr 2 „Podatek dochodowy” ( ministra finansów z 28 lipca 2010 r. nr 7, poz. 31).
dodatnie różnice kursowe od kredytu walutowego 1 000; otrzymane odszkodowanie za powódź 3 000; umorzone należności od odbiorców 2 000; podatek dochodowy 800; Uproszczony rachunek zysków i strat A: Podstawowa działalność operacyjna. I Przychody ze sprzedaży 9, II Koszty operacyjne 1, 2, 3, 4.
dodatnie i ujemne różnice kursowe Definicja w słowniku polski Przykłady saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 -saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. eurlex-diff-2017 - saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 · saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 Zgodnie z MSR # wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat oj4 Dodatnie i ujemne różnice kursowe są zapisywane odpowiednio w pozycjach Dochody różne oraz Wydatki operacyjne- inne w rachunku dochodów i wydatków oj4 Zgodnie z MSR 21 wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat. EurLex-2 Dostępne tłumaczenia Autorzy
Gofin podpowiada. Prezentacja różnic kursowych w rachunku zysków i strat. Źródło: Redakcja Serwisu Budżetowego | 24.02.2020 r. Dział: Sprawozdawczość finansowa. Jesteśmy jednostką oświatową (jednostka budżetową). Czy naliczone na dzień bilansowy różnice kursowe, odniesione w księgach na przychody lub koszty finansowe
dodatnie i ujemne różnice kursowe Definition in the dictionary Polish Examples saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 -saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. eurlex-diff-2017 - saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 · saldo wynikające z dodatnich i ujemnych różnic kursowych w ciągu roku budżetowego. EurLex-2 Zgodnie z MSR # wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat oj4 Dodatnie i ujemne różnice kursowe są zapisywane odpowiednio w pozycjach Dochody różne oraz Wydatki operacyjne- inne w rachunku dochodów i wydatków oj4 Zgodnie z MSR 21 wszelkie dodatnie i ujemne różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań pieniężnych są ujmowane w rachunku zysków lub strat. EurLex-2 Available translations Authors

Prezentacja różnic kursowych w rachunku zysków i strat. Wszystko o podatkach, rachunkowości i prawie pracy. ISSN 2083-9618. Ostatnia aktualizacja: 27.11.2023 r., godz. 12:02 Ilość wizyt z ostatnich 30 dni: 44.113 Biuro Obsługi Klienta: tel. 95 720 85 40 Formularz kontaktowy » Pomoc techniczna ».

Dzień dobry. Czy w programie istnieje jakiś sposób na ustawienie definicji Rachunku Zysków i Strat, tak aby dla konkretnych pozycji wykazywał per saldo? Na przykładzie - o co chodzi: - mamy konto 750-02 na którym są dodatnie różnice kursowe - dajmy na to 600 PLN - mamy konto 751-02 na którym są ujemne różnice kursowe - dajmy na to 200 PLN No i wiemy, że RZiS można ustawić tak aby zaciągał te: - 600 PLN do " finansowe - 200 PLN do " finansowe Ale generalnie różnice kursowe powinny być wykazane per saldo. Czyli generalnie 600-200 = 400 PLN. I w RZiS powinno się to zaczytać wyłącznie do pozycji " finansowe - w kwocie 400 PLN Natomiast " finansowe powinny wskazywać 0,00 PLN. Czy da się jakoś ustawić definicję tak aby program sam to wyliczał? Tzn. wiemy, że można by było ustawić definicje tak żeby np. od konta 750-02 (600 PLN) system odejmował konto 751-02 (200 PLN), no ale w następnym roku obrotowym przy innych wartościach to może stracić sens. Bo jeżeli np. w przyszłym roku byłoby na odwrót i: - konto 750-02 na którym są dodatnie różnice kursowe - wykazywałoby 200 PLN - konto 751-02 na którym są ujemne różnice kursowe - wykazywałoby 600 PLN To system wykonując działanie 750-02 (200 PLN) - 751-02 (600 PLN) wykazywałby " finansowe - w kwocie minus 400 PLN, a powinien wykazać po prostu 0,00 PLN. Natomiast " finansowe powinny wskazywać w tym wypadku 400 PLN (a nie 600 PLN). Proszę dać znać czy coś da się z tym zrobić i czy dobrze wyjaśniliśmy o co nam chodzi. Edytowane 29 Września 2020 przez Bożena Bielecka
Mimo że w podatkowej definicji kosztu wytworzenia mówi się o naliczonych różnicach kursowych, organy podatkowe obecnie uznają, że w skład wartości początkowej środka trwałego (inwestycji) wchodzą tylko różnice kursowe zrealizowane, u podatnika, który nie wybrał podatkowej metody rozliczania różnic kursowych uregulowanej w art
Ustawa o rachunkowości w art. 9 wskazuje, że księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim i w walucie polskiej. Przedsiębiorcy mogą jednak, zgodnie z uregulowaniami obowiązującymi w obrocie gospodarczym, dokonywać rozliczeń w walutach obcych, a także otwierać rachunki w walutach wymienialnych. Waluty obce należy jednak wycenić, a powstałe różnice kursowe ująć odpowiednio dla celów bilansowych. Różnice kursowe zrealizowane i niezrealizowane Biorąc pod uwagę istotę różnic kursowych, należy zauważyć rozróżnienie różnic kursowych. Wyróżniamy różnice: 1) zrealizowane – powstające w trakcie roku obrotowego w momencie: uregulowania rozrachunków wyrażonych w walutach obcych, sprzedaży inwestycji finansowych, sprzedaży bankowi waluty obcej znajdującej się na koncie walutowym jednostki; 2) niezrealizowane – będące wynikiem wyceny bilansowej, ustalanej metodą memoriałową. Zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o rachunkowości należy wycenić nie rzadziej niż na dzień bilansowy wyrażone w walutach obcych: 1) składniki aktywów, z wyłączeniem udziałów w jednostkach podporządkowanych wycenianych metodą praw własności, i pasywów – po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski, 2) gotówkę znajdującą się w jednostkach prowadzących kupno i sprzedaż walut obcych – po kursie, po którym nastąpił jej zakup, jednak w wysokości nie wyższej od średniego kursu ogłoszonego na dzień wyceny dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. W związku z dokonywaniem wyceny bilansowej zgodnie z regulacjami ustawy o rachunkowości w księgach rachunkowych jednostki powstaną tzw. niezrealizowane różnice kursowe (różnice memoriałowe). Powstają one w wyniku przeliczenia wartości w walucie obcej na PLN na dzień bilansowy. Ustalenie kursu walutowego W art. 30 ust. 2 ustawodawca uregulował kwestie dotyczące kursu, jaki należy zastosować do przeliczeń. Z treści tego artykułu wynika, że operacje gospodarcze w walutach obcych należy ująć w księgach rachunkowych na dzień ich przeprowadzenia, pod warunkiem, że odrębne przepisy dotyczące środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej i innych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego oraz środków niepodlegających zwrotowi, pochodzących ze źródeł zagranicznych, nie stanowią inaczej- odpowiednio po kursie: 1) faktycznie zastosowanym w tym dniu, wynikającym z charakteru operacji – w przypadku sprzedaży lub kupna walut oraz zapłaty należności lub zobowiązań; 2) średnim ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski z dnia poprzedzającego ten dzień – w przypadku zapłaty należności lub zobowiązań, jeżeli nie jest zasadne zastosowanie kursu faktycznie zastosowanego, a także w przypadku pozostałych operacji. W przypadku gdy nie dochodzi do faktycznej wymiany waluty należy stosować średni kurs NBP. Natomiast kurs faktyczny stosuje się wtedy, gdy podatnicy będą chcieli kupić walutę w banku, aby przelać środki na konta w PLN, jak również w każdym przypadku faktycznie realizowanej wymiany walut przez bank, z którego usług korzysta podatnik. Dla aktywów i pasywów wyrażonych w walutach, dla których Narodowy Bank Polski nie ogłasza kursu, kurs tych walut określa się w relacji do wskazanej przez jednostkę waluty odniesienia, której kurs jest ogłaszany przez Narodowy Bank Polski. Wyliczenie różnic kursowych Dokonywanie zapisów w księgach rachunkowych okresu sprawozdawczego Różnice kursowe ustala się w trakcie roku obrotowego, a także w trakcie wyceny bilansowej, na moment bilansowy. Wyceny bilansowej rozrachunków w walutach obcych należy dokonywać według średniego kursu NBP obowiązującego na dzień wyceny. Powstają więc różnice kursowe wynikające z tego, że zazwyczaj różne są daty powstania rozrachunku (należności lub zobowiązania) oraz wyceny na dzień bilansowy. Trzeba również pamiętać o tym, że przed wyceną bilansową rozrachunków należy dokonać ich inwentaryzacji w drodze potwierdzenia sald lub weryfikacji sald (porównanie danych wynikających z dokumentów z danymi w księgach). Art. 28 ust. 1 pkt 7 ustawy o rachunkowości zawiera zasady wyceny rozrachunków. Zgodnie z przepisami wycena rozrachunków powinna być dokonana: 1) w przypadku należności i udzielonych pożyczek – w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności, 2) w przypadku zobowiązań – w kwocie wymaganej zapłaty. Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości powstałe różnice kursowe wpływają bezpośrednio na wynik finansowy i odnoszone są odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych. Dodatnie różnice kursowe stanowią przychody finansowe, a ujemne różnice kursowe – koszty finansowe. Stosowanie metody rachunkowej sprawia, że do przychodów lub kosztów podatkowych zaliczane są ujmowane w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych oraz różnice kursowe wynikające z wyceny bilansowej. Dodatnie różnice kursowe stanowią zatem przychody podatkowe, a ujemne są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. W związku z tym przy rachunkowej metodzie ustalania różnic kursowych przychodami lub kosztami podatkowymi będą różnice kursowe zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane. Różnice kursowe w sprawozdaniu finansowym Elementy składowe sprawozdania finansowego Zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy o rachunkowości różnice kursowe dotyczące aktywów i pasywów wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny oraz przy zapłacie należności i zobowiązań w walutach obcych, jak również sprzedaży walut, zalicza się odpowiednio do przychodów lub kosztów finansowych, a w uzasadnionych przypadkach – do kosztu wytworzenia produktów lub ceny nabycia towarów, a także ceny nabycia lub kosztu wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie lub wartości niematerialnych i prawnych.. Różnice kursowe w sprawozdaniu finansowym uwzględnimy w następujących elementach tego sprawozdania: 1) wprowadzenie do sprawozdania finansowego- omówienie przyjętych zasad rachunkowości, pomiar wyniku finansowego, metodę ustalania różnic kursowych należy określić w zakresie, w jakim ustawa pozostawia jednostce prawo wyboru. 2) bilans- wartość środków trwałych w budowie, środków trwałych należy wykazać po uwzględnieniu różnic kursowych mających związek z pozycjami bilansu 3)rachunek zysków i strat – różnice kursowe wykazywane są per saldo jako przychody finansowe (dodatnie różnice kursowe) lub koszty finansowe (ujemne różnice kursowe). 4) Różnice kursowe w informacji dodatkowej- istotne dane i objaśnienia niezbędne do zrozumienia sprawozdania finansowego- skapitalizowane różnice kursowe od zobowiązań zaciągniętych w celu ich sfinansowania. 5) rachunek przepływów pieniężnych- różnice kursowe uwzględniane będą w pozycji Bilansowa zmiana stanu środków pieniężnych. Sporządzając cash flow, należy pamiętać o specyfice tego rachunku i precyzyjnie określić wartość różnic kursowych zrealizowanych i niezrealizowanych, gdyż przepisy ustawy o rachunkowości nie zawierają szczegółowych regulacji odnoszących się do tego zagadnienia. Dlatego też należy skorzystać z KSR 1, w którym zawarto wytyczne i przykłady rachunkowe dotyczące ujmowania różnic kursowych w przepływach pieniężnych. Koszty zakupu materiałów i towarów w księgach rachunkowych Korekta przy cash flow Korekta przy sporządzaniu cash flow metodą pośrednią obejmuje: 1)wyłączenie zrealizowanych różnic kursowych niedotyczących działalności operacyjnej i przesunięcie ich do tych działalności, których dotyczą, a więc do działalności inwestycyjnej lub finansowej; 2) wyłączenie niezrealizowanych (naliczonych memoriałowo) różnic kursowych niedotyczących działalności operacyjnej, ponieważ nie powodują one zmiany stanu środków pieniężnych i ich ekwiwalentów; 3) wyłączenie różnic kursowych z tytułu wyceny środków pieniężnych zgromadzonych na rachunkach walutowych i w kasie jednostki (dodatnie ze znakiem minus, ujemne ze znakiem plus). Nie ma konieczności korygowania zrealizowanych i niezrealizowanych różnic kursowych dotyczących działalności operacyjnej, gdyż: 1) różnice kursowe zrealizowane wpływają na zmianę stanu środków pieniężnych, 2) różnice kursowe niezrealizowane powodują zmianę stanu należności i zobowiązań, a tym samym podlegają samoczynnej eliminacji w ramach działalności operacyjnej. W przypadku inwestycji długoterminowych różnice kursowe można ująć jako: 1) kapitał (fundusz) z aktualizacji wyceny – np. jeżeli różnice kursowe będą skutkiem aktualizacji wyceny powodującym wzrost ich wartości, następuje wzrost kapitału z aktualizacji wyceny, 2) koszty finansowe – np. skutki obniżenia wartości inwestycji uprzednio przeszacowanej i podwyższającej kapitał z aktualizacji wyceny, 3) przychody finansowe – np. wzrost wartości inwestycji bezpośrednio wiążący się z uprzednim obniżeniem jej wartości, zaliczonym do kosztów finansowych. Podyskutuj o tym na naszym FORUM Podstawa prawna: - Art. 9, 28, 30-31 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2009 r. nr 152, poz. 1223 z późn. zm.). Autor: Marta Przyborowska

dzień bilansowy oraz wyznaczane są odpowiednie różnice kursowe. Wyznaczone różnice kursowe zostają zapisane w postaci dokumentu księgowego do bufora. 1.1 Ogólne zasady wyznaczania różnic kursowych: 1.1.1 Różnice kursowe wynikowe powstają przy rozliczeniu transakcji zgodnie z zasadami rachunkowości. Program wyznacza różnice

Kiedy i do czego wykorzystywany jest bilans i rachunek zysków i strat firmy? Kto musi go sporządzać i jakie są poszczególne elementy rachunku zysków i strat? Rachunek zysków i strat – co to jest? RZIS (znany również jako rachunek wyników) to dokument, który podsumowuje przychody i koszty przedsiębiorstwa w danym okresie sprawozdawczym oraz pokazuje czy firma jest zdolna do utrzymania się, samofinansowania i generowania zysków. RZIS daje informacje o tym, jaki jest wynik z działalności gospodarczej. Rachunek wyników wraz z bilansem i rachunkiem przepływów pieniężnych stanowi podstawową wersję sprawozdania finansowego, które spółka musi składać do KRS. Można uzupełnić je o sprawozdanie zarządu oraz inne dodatkowe informacje. Uwaga! O ile w potocznym języku używamy pojęcia „bilans zysków i strat” to w rachunkowości bilans oraz rachunek zysków i strat nie są pojęciami tożsamymi. Są to dwie odmienne części sprawozdania finansowego. Rachunek zysków i strat sporządza się za dany okres sprawozdawczy, a końcowy wynik finansowy umieszcza w tabeli bilansu. Bilans pokazuje zaś stan firmy na dany moment. Konstrukcja rachunku zysków i strat w krajach należących do Unii Europejskiej jest określona przez Dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z 26 czerwca 2013 r. Rachunek zysków i strat – jak zrobić W Polsce obowiązują dwie możliwości tworzenia rachunku wyników. Rachunek zysków i strat wariant porównawczy i kalkulacyjny - każda jednostka gospodarcza może wybrać, w której wersji chce tworzyć rachunek. Obie bazują na metodzie drobinkowej, czyli od każdego rodzaju przychodów odejmuje się koszt tego samego typu. Warianty różnią się między sobą zakresem i grupami kosztów przypisywanych do wyniku finansowego oraz sposobem zestawienia informacji o przychodach. Jedynie pierwsza część rachunku (czyli ustalanie zysku lub straty ze sprzedaży) jest różna między oboma typami rachunku. Pozostałe segmenty w obu wersjach są takie same. Należy pamiętać, że o ile wartość sprzedanych towarów i materiałów występuje w każdym wariancie ustalania wyniku sprzedaży, to w zależności od przyjętych przez firmę zasad rachunkowości w obszarze wyceny i ewidencji towarów, wartość ta będzie iloczynem sprzedaży towarów przez cenę zakupu (to, ile firma zapłaciła za towar) lub cenę nabycia (to, ile zapłaciła za towar + dodatkowe koszty związane z jego nabyciem – np. transport). To, którą wersję rachunku zysków i strat wybrać, zależy przede wszystkim od celów sporządzania rachunku oraz jakości informacji, jakie firma chce uzyskać. Rachunek zysków i strat – wariant porównawczy Co do zasady, ta wersja tworzenia rachunku zysków i strat jest mniej pracochłonna w ewidencji księgowej. Koszty zestawia się według rodzaju. Na przykład koszty rodzajowe w rachunku zysków i strat mogą obejmować: amortyzację, zużycie materiałów i energii, usługi obce, podatki i opłaty, wynagrodzenia brutto, ubezpieczenia społeczne, pozostałe koszty rodzajowe. Pozwala też uzyskać informację o koszcie wytworzenia produkcji. Nie daje jednak informacji o jednostkowych kosztach wytworzenia produktów. Jeśli nie wykona się odpowiednich korekt, niektóre wskaźniki, które zawierają koszty bądź przychody z działalności operacyjnej, mogą zostać zniekształcone. Ta metoda wykonywania rachunku ma też mniejszą przydatność w podejmowaniu decyzji finansowych dotyczących firmy. Rachunek zysków i strat – wariant kalkulacyjny Jeśli możliwości wariantu porównawczego nie będą satysfakcjonujące dla przedsiębiorstwa, można spróbować drugiego wariantu. Metoda kalkulacyjna jest bardziej pracochłonna pod względem ewidencji księgowej. Daje jednak prawidłowe informacje o kosztach wytworzenia produktów i pozwala prawidłowo wyznaczyć wskaźniki, które zawierają w swojej konstrukcji koszty bądź przychody operacyjne. Rachunek zysków i strat – wzór Poszczególne segmenty rachunku zysków i strat to w wersji ogólnej następujące elementy: • przychody ze sprzedaży netto (bez VAT), • koszt wytworzenia sprzedanych produktów. Odejmując koszty od przychodów, oblicza się stratę lub zysk ze sprzedaży brutto. Definicję kosztu wytworzenia zawiera Ustawa o rachunkowości (art. 28). To, jak obliczyć koszt wytworzenia sprzedanych produktów bywa sprawą dość skomplikowaną, nie jest to bowiem jedynie koszt związany ściśle z produkcją, ale również koszty, które powstały przed rozpoczęciem produkcji oraz pomiar kosztów niewykorzystanych zdolności produkcyjnych. Kolejnym segmentem budowy rachunku zysków i strat jest zysk lub strata ze sprzedaży netto, którą uzyskuje się, odejmując od zysku lub straty ze sprzedaży brutto koszty ogólnego zarządu oraz koszty sprzedaży. Zysk lub stratę netto zwiększa się o pozostałe przychody operacyjne oraz pomniejsza o koszty operacyjne i dopiero tak obliczona pozycja daje zysk z działalności operacyjnej (lub stratę). Kolejnym krokiem jest dodanie przychodów finansowych i odjęcie kosztów finansowych. Przychody finansowe to na przykład dywidendy, odsetki, zysk z tytułu rozchodu aktywów finansowych, aktualizacja wartości aktywów. Koszty finansowe w rachunku zysków i strat to na przykład odsetki, strata wynikająca z utraty wartości aktywów finansowych po aktualizacji, strata z tytułu rozchodu aktywów finansowych, straty na różnicach kursowych itd. Po uwzględnieniu kosztów i przychodów finansowych uzyskuje się wskaźnik EBT – zysk / stratę brutto, a po odliczeniu podatku dochodowego, oraz odliczeniu dodatkowych obowiązkowych zmniejszeń zysku (zwiększeń straty) zysk lub stratę netto. Podatek dochodowy w rachunku zysków i strat jest zawsze uwzględniany już po obliczeniu zysku lub straty brutto.

.
  • wvhs84e5as.pages.dev/94
  • wvhs84e5as.pages.dev/3
  • wvhs84e5as.pages.dev/881
  • wvhs84e5as.pages.dev/126
  • wvhs84e5as.pages.dev/757
  • wvhs84e5as.pages.dev/887
  • wvhs84e5as.pages.dev/304
  • wvhs84e5as.pages.dev/307
  • wvhs84e5as.pages.dev/275
  • wvhs84e5as.pages.dev/842
  • wvhs84e5as.pages.dev/647
  • wvhs84e5as.pages.dev/972
  • wvhs84e5as.pages.dev/941
  • wvhs84e5as.pages.dev/950
  • wvhs84e5as.pages.dev/427

    • dodatnie różnice kursowe w rachunku zysków i strat